We staan even vroeg op als de Thielemanskes en zijn met hen mee om 8h de deur uit. Zij moeten gaan werken en de kinderen naar school. We nemen afscheid en spreken af voor een terugzien in december bij ons thuis.
Onze laatste etappe passeert eerst aan Cape Byron, het meest oostelijke punt van Australië. Het zicht is er uitstekend en het duurt niet lang of we zien in de verte enkele bultrugwalvissen en dolfijnen. En er komt nog wildlife in het vizier: een water dragon (een reptiel van zo'n 30 cm lang) en pelikanen. Later op de dag zien we ook een horde kangoeroes waar we deze keer niet naast kunnen kijken.
Tegen het einde van de dag rijden we naar Dorrigo, zo'n 30 km het binnenland in via een kronkelend baantje naar 700 meter hoogte. Het landschap verandert in een quasi-Ardeense vallei met boerderijen en groene weiden met bonte koeien. Een dorpje onderweg noemt zelfs Bellingen en het lijkt wel 100 jaar terug in de tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten